zaterdag 8 februari 2014

It has been a long time...

België is terug in zicht, we zijn terug thuis! Ik heb er exact 1 jaar tussen het vertrekken en het thuiskomen geweest en dat is toch wel een lange periode. Een periode die gerust nog wat langer mocht duren,  maar dan wel met mijn gezin iets dichter bij mij dan 10 000 kilometers ver. 

Er zijn veel mensen die uit de lucht vielen toen ik zei dat ik al terug in België was en waarschijnlijk zijn er nog altijd die het niet weten. Ik heb die datum van terugkeer bewust tegen niemand buiten mijn gezin gezegd en daar had ik een hele goede reden voor. Een jaar weg zijn van je thuis is niets niks. In mijn geval zijn er veel dingen veranderd, veranderingen die allemaal in een paar uur op mij afgevuurd werden. De grootste verandering aan België is toch wel de kleine held Len die 7 maanden geleden geboren werd. Tot voor maandag had ik hem nog nooit in levende lijve gezien, enkel op massa's foto's en videootjes die massaal door Sophie werden doorgestuurd. 

Ze hadden hem speciaal wakker gemaakt (ocharme...) en hoewel ik dat erg vond, vond ik het stiekem toch wel leuk dat ik hem éindelijk eens te zien kreeg. Ik moet zeggen, hij ziet er in het echt nog knapper uit dan op foto. Hij is dan ook 50% Deferme!


Dat wil dan ook natuurlijk zeggen dat we maar meteen voor de doop zijn gaan shoppen, want ja hoor, dat is al volgende week. Wat doe ik mijn metekindje toch aan, speciaal 7 maanden laten wachten om een doop te laten doorgaan, niet echt mijn eerste goede daad, maar kom. We maken dat wel goed! 

Buiten mijn metekindje zag ik natuurlijk ook de zus terug, die ik al een jaar niet meer gezien had en die dan ook nog een ongevalletje heeft gehad de week voor mijn thuiskomst. Het was toch stiekem een leuk terugzien!

Meng dat met vlagjes, kleurtjes, vers geverfde kamers, een lekker verwarmde, gepoetste kamer met een warm bed en je hebt wat men zou noemen een perfecte thuiskomst. Ik ben blij dat ik terug ben en dat ik terug kan deelnemen aan het normale Belgische leven, maar toch blijft er ergens een gemis. Latijns-Amerika heeft stiekem mijn hart toch wel gestolen, dus het is de eerste, maar het zal zeker niet de laatste reis zijn die mij over de oceaan heen brengt. 

Maar vergeet niet dat we ook in België nog moeten functioneren en dat betekent het zoeken naar een job! Ik heb er al een heel jaar over nagedacht en nog steeds zijn we er niet uit, maar we kunnen maar zoeken en vinden zeker? Vanaf volgende week 100% actie. Dit weekend is nog 100% chillmodus à la Peruvian style and we like it!