En de boom stond op de bergen...

Zoals hopelijk iedereen wel weet, is er in Chili een gigantisch lang uitgerekt gebergte, genaamd de Andes. Ondertussen ben ik ongeveer een 6,5 maand hier, maar heb ik de Andes nog nooit van dichtbij gezien, ronduit schandalig, zeg nu zelf. Na talloze gesprekken hierover gehad te hebben, kwam tia Marleni van het huisje Belén met de oplossing: zij ging met collega's van het werk een dagje naar de sneeuw en ik mocht mee! 

Tia Marleni kwam mij ophalen om 6u in de ochtend, je hoort het goed, 6uur! Op een vrije dag is dat een hel om op dat uur op te staan, maar het was voor een goed doel, dus dan deden we dat maar. Gisteren ben ik dus om half 6 mijn bed uitgekropen om mij snel snel aan te kleden met véél kleren want sneeuw is bij mijn weten nog altijd koud. Op tijd (en dat is een uitzondering) stond het busje voor mijn deur en stapte ik in. Een uurtje later hadden we alle 14 passagiers opgehaald en konden we vertrekken richting las Thermas de Chillán. 

Ik ging er vanuit dat dat thermale baden waren,maar dat bleek een vergissing te zijn. Las Thermas is de benaming van een heel gebied in het Andesgebergte. Dus na een goed anderhalf uur rijden, waarvan het laatste half uur stijl omhoog in de bergen, kwamen we aan op een plat stuk, langs een skipiste. Allereerst genieten van het uitzicht, dat mij enorm deed denken aan Zwitserland: bergen, sneeuw, mensen die skiën en snowboarden. Stap 1 in de daguitstap: ontbijten. Er was voor álles gezorgd: koffie, thee, cake, boterhammen, ... Kortom, ze kwamen voorbereid!

Daarna kwam absoluut het tofste deel van de hele dag: in de sneeuw spelen. In Chili is het de gewoonte om van de sneeuw af te glijden, maar niet met een slee ofzo, nee, met een plastieken zak onder je poep en zo naar beneden. Ik was dan misschien de gringo, maar mocht niet onderdoen en wat blijkt: superhip en supertof om te doen! Ik denk wel dat mijn poep morgen blauw gaat zien, het naar beneden gaan verliep niet altijd zo vlot spijtig genoeg...

Daarna hebben we een weldoende sneeuwwandeling gemaakt in de regen. Tia Marleni heeft zelfs gesnowboard (supergrappig om te zien!) en toen we eindelijk officieel zeikesnat waren, hebben we dan toch maar gezegd dat we teruggingen en dit vooral omdat de terugtocht naar beneden te gevaarlijk werd. Dus de terugtocht werd ingezet. De hele dag babbelkousen achter mij gehad, maar op de terugtocht lag iedereen te snurken als kleine varkentjes.

We hebben echter nog een pauze ingelast bij de grot van de Pincheira, dit is een legendarisch volk dat via het Andesgebergte aar Argentinië ging om daar te roven van de rijken. Dat geld kwam dan bij Chileense rijken terecht, dus niet echt een Robin Hood-scenario. Ze leefden in grotten en dit om van de autoriteiten te ontsnappen.

De grot was gigantisch groot en ik moet zeggen, prachtig om te zien! Vooral de waterval die moest dienen als douche, maakte het geheel wel af!

Hierna hebben we officieel de reis afgerond en zijn we teruggegaan naar El Carmen. Iedereen was zeikesnat en keek heel hard uit naar haar warme douche, maar kwam ook tot de conclusie dat de dag ongelooflijk subliem verlopen was! Zijzelf gaan dit opnieuw doen in oktober en mijn uitnodiging voor 2015 ligt al klaar! Dus dat is zéker iets om naar uit te kijken! Ik vond het een sublieme dag, heb mij héél goed geamuseerd en dat is de blauwe plekken en de kou meer als waard! Absoluut voor herhaling vatbaar!