Property of ...

Het was al even geleden dat er in de hogar nog eens een knutselactiviteit had plaatsgevonden, dus dringend tijd om daar verandering in te brengen dacht ik. De kinderen hadden vandaag uitzonderlijk geen school en het regende buiten pijpenstelen (zomer is het hier niet...), dus ideale gelegenheid om er werk van te maken!

Ik heb mijn inspiratie (en internet) nog eens bovengehaald en kwam op het idee om een deurhanger te maken, maar omdat de kinderen geen eigen kamer hebben, maar eerder een kleine slaapzaal, dacht ik: we gaan geen deurhanger maken, maar een bedhanger. Zo kan iedereen duidelijk maken wie waar slaapt. 

Dit was het plan: 

Benodigdheden: gekleurd papier, tekeningen, kleurtjes, prit, goma eva (hoe dit noemt in het Nederlands, geen idee...) én actieve kids!

Waren de kinderen geëntertaind op deze regenachtige dag? Zéker! 

Was de tía positief gefrustreerd? Ja! Het is en blijft een héél grote uitdaging om meer als 20 actieve kinderen op hetzelfde moment allemaal te willen helpen. Geduld is een ware deugd zeggen ze, maar zeg dat maar eens tegen kinderen. Een nummersysteem werkt wel, dat heb ik al ondervonden. Ik beschouw het nog altijd als positief dat ze dingen vragen, willen meedoen, want dat wil zeggen dat mijn activiteit verre van saai is.

Toch een hele groep, niet? 

Missie geslaagd? Claro que si! Geef toe, toch tof wat ze gemaakt hebben?

Resumen en Español:

Ya había pasado algún tiempo sin actividades, es decir manualidades. Como los niños no tenían colegio hoy y como era un dia lluvioso, decidí inventar otra actividad para tenerlos entretenido. Decidí hacer una cosita que se ponía poner al lado de su cama para indicar qué cama pertenecía a quién. Creeme, 20 niños, llenos de energía, a veces es difícil manejarlos todos, pero funciona. Mucha paciencia y sobre todo, mucho amor! Los niños saben que tienen que tener paciencia y que tienen que esperar. Es simplemente maravilloso cuando me muestran sus dibujos, con tanto orgullo. Se divirtieron los niños, yo también. Misión cumplida! 

Fairy godmother

Kinderen thuis hebben alles, dat is iets wat ik al herhaaldelijk heb aangegeven. Hier is dat een hele andere realiteit. Om die situatie helemaal op mijzelf om te gooien, dat is natuurlijk onmogelijk, maar we kunnen wel kleine details aanpakken zodat het toch iets leuker wordt voor hen.

Vorige maand was mijn verjaardag en Jan, een vriend van mij, stelde toen voor dat, als verjaardagskado, ik de kids zou trakteren op een ijsje en dat hij dat dan zou betalen. Natuurlijk was ik zéér blij met dat voorstel, maar toch heb ik hem een tegenvoorstel gedaan: ik zou liever iets duurzamer kopen voor de kids, daar hebben ze iets langer plezier van. Wat bedoel ik met iets duurzamer? Onderbroeken, bh's, truien, sokken, kousenbroeken. Het is niet dat ze dit niet hebben, maar ze dragen deze echt tot ze versleten zijn.

Dus ik een daguitstapje naar Chillán gepland, met in mijn handtas drie verschillende lijstjes, eentje van ieder huisje met daarop een hele lijst aan benodigdheden voor de kids. De mensen in de winkels moeten mij zéér raar hebben aangekeken, want ik kwam met een hele lading bh's, onderbroeken, vestjes, sokken, ... buiten.

Ik heb spijtig genoeg niet alles kunnen vinden die dag, dus we gaan morgen nog eens opnieuw een dagje shoppen voor de kids.

Persoonlijk bedanken kan ik niet, Jan, maar je hebt de kinderen hun dag wel goedgemaakt! Zowel van mij als van hen een gigantische dank je wel!

Op aanvraag van Isidora en tia Ursula die niets begrijpen van het Nederlands, zal er in de toekomst steeds een samenvatting verschijnen in het Spaans. Goede vertaaloefening voor de romanisten onder ons.

Resumen en español: hace un mes, me preguntó un amigo mío lo que quería por mi cumpleaños. Dije: dinero es el mejor regalo que puedo imaginarme en este momento porque éste me permite comprar regalos por los niños. En vez de comprarles un dulce, como un helado, decidí comprar ropa (interior). Es algo muy sencillo, pero importante. Fui a Chillán para comprar todas las cosas de mis listas, dadas por las tias de la casita. No encontré todo, asi que tengo que volver. Sin embargo, Jan, no te puedo agradecer en persona, pero te juro que la sonrisa en la cara de los niños vale la pena! Así que, muchas gracias, tanto de mi parte, como de la parte de los niños! 

Anna is asked on stage, please!

Kinderen doen niets liever dan laten zien wat ze in hun mars hebben en volwassenen zijn bescheiden en staan liever op de achtergrond, dat is weer eens bewezen. Panchito was te vrijdag jarig en om er toch een speciale dag voor hem van te maken, kwam tia Silvia op het idee om een soort van vrij podium te doen, in elkaar gestoken door de kinderen zelf. Het resultaat? Subliem!

Het hele plan begon eigenlijk al de dag ervoor, bij het maken van de verjaardagstaarten. Tia Silvia had aan mij gevraagd om cake te bakken. Ik voegde daar zelf nog chocomousse aan toe omdat ik weet dat ze dit graag eten. De hele donderdagavond heb ik dus zitten bakken en koken samen met de grote meisjes van Limburgo. Het resultaat? Afgewerkt met gekleurde bolletjes en een mooi kaarsje nummer '6', mocht het er best wel wezen vond ik zelf! Hoe smaakte het? Super! Pure Belgische trots!

Het geheel van de verjaardag werd natuurlijk afgerond met een klein kadootje. Vanuit de hogar krijgt ieder kind, dus ook Panchito, één kadootje. Ik had daar nog eentje aan toegevoegd! Een kleinigheidje, maar hij was er énorm blij mee!

Panchito en zijn mooi kadootje!

Mét de nodige minitrompetjes (die toch verbazend veel lawaai maken) 

Dan begon het vrij podium-evenement. Het ene evenement na het andere: een dansje, een gedicht dat opgezegd werd, een liedje dat gezongen werd, ... Het ene toffe initiatief na het andere. De grote hielpen vooral met organisatie, de kleintjes traden op en genoten dat ze deden! Echt zalig om te zien! De mondjes stonden allemaal op functie 'glimlach maximum'.

  Op de voorgrond: Yajaira en Panchito, hét koppeltje van de avond

 

Natuurlijk kon ik als tia niet ontbreken aan het geheel. Vermits Rhode mijn muziek niet had, had ik dan maar gekozen voor een dansje op het liedje 'limbo', een heel bekend liedje hier. Maar uit schaamte durfde ik dit niet alleen te gaan doen voor het hele publiek. Ik vroeg dus de kinderen om mee te dansen en dit deden ze natuurlijk maar al te graag. Af en toe kind zijn, doet geen pijn! Dus ik heb alles los geshaked and we did good!

Om 9 uur eindigde de avond. Een gemeenschappelijke dans en dan een défilé van iedereen die meegedaan had, poseren voor de foto en dan richting bedje, moe, maar voldaan!

Rhode, die dacht dat ze de koningin van Engeland was. Ik ging voor de iets meer bescheiden versie!

Ik heb mij supergoed geamuseerd, net als de kinderen! Iets wat dus zéker voor herhaling vatbaar is! Planning voor volgend weekend? Een karaoke/dansavond!

A day like no other!

Ons leven in België is easy. Wij zijn vrije mensen en kunnen gaan en staan waar we willen. Maar hier is dat een hele andere realiteit. In principe zitten de kinderen hier de hele week, inclusief weekenden. De familie mag hen op ieder moment komen bezoeken, maar spijtig genoeg gebeurt dit niet altijd. Zo zijn er een tiental kinderen die nooit bezoek krijgen en dus ook nooit buitenkomen (tenzij dan om naar school te gaan).

Persoonlijk vind ik dit ronduit erg en besloot er dus iets aan te doen. Na overleg met de directrice, psychologe en sociaal assistent, kreeg ik de toestemming om met een aantal kinderen naar Chillán te gaan. Ik mocht dat wel zelf bepalen wie ik meenam, maar ik heb bewust die beslissing niet zelf genomen. Uiteindelijk weten de mensen die hier werken er nog net iets meer vanaf dan ik doe. Mijn enige vereiste was dat het kinderen waren die zo goed als nooit buiten kwamen en nooit bezoek kregen. Ik kreeg te horen dat Michèle en Stefan vooral met de grote gingen, dus besloot ik om met de kleintjes te gaan. Vier had ik er in het totaal mee: Aracely, Carmen Luz, Manuel en Anna-Maria.

Om 11 uur startte onze dag. Ik had de vorige dag gewoon tegen de tia’s gezegd dat we weggingen en de kids wisten dit ook, maar ik had niet gezegd wat we gingen doen of waar we naartoe gingen. Alles was dus één grote verrassing. Ik vertrok dus met 4 bijzonder snel kloppende hartjes, 4 kids die enorm uitkeken naar wat we zouden gaan doen. Op mijn gezicht stond er enkel een glimlach van blijdschap.

Wachtende op de bus begonnen we te praten over wanneer ze de laatste keer buiten de hogar waren. De antwoorden waren redelijk choquerend, vooral dat van Manuel: hij kon zelfs niet eens meer herinneren wanneer hij de laatste keer weg was geweest. Confronterend, niet? Eenmaal in Chillán aangekomen was het tijd voor middageten. De kids besloten te gaan eten in het winkelcentrum. Op de 3^e verdieping bevinden zich er een hele hoop restaurants die je kan vergelijken met McDonalds en Quick. Ze waren unaniem akkoord over het eten: completos en papas fritas.

De activiteit die ik voor daarna gepland had, zorgde voor dé grote ophef van de dag: een tripje naar de bioscoop. Drie van de vier kinderen hadden dit nog nooit gedaan en wisten dus ook niet wat te verwachten. ‘El Reino Secreto’, dat was de keuze van de dag. Een toffe animatiefilm die alle 4 paar ogen geboeid kreeg van het begin tot het einde. Aracely vond het geluid vooral heel luid, Manuel had de hele tijd zijn mond open van verbazing en Anna-Maria hield de hele tijd mijn hand vast. Het is moeilijk voor ons om je in te beelden dat een kind van 10 jaar nog nooit in een cinemazaal heeft gezeten. Ik voelde mij de koningin te rijk, kijkende naar die vier verbaasde gezichtjes. Goud waard was dat!

Na afloop van de film hebben we nog wat rondgewandeld in de stad, want alle vijf wilden we nog niet terugkeren naar El Carmen. Gezellig rondhuppelen in de stad, met Aracely die om de 5 minuten tegen iemand aanliep omdat ze te druk bezig was rondom zich te kijken. Als vieruurtje was er popcorn, dat mochten ze zelf kiezen. Daarna zijn we nog naar een winkel geweest om onderbroeken en sokken voor hen te kopen, iets wat ze met plezier uitkozen, want de staat van hun ondergoed is erbarmelijk.

Om 18uur hebben we uiteindelijk de bus genomen richting El Carmen. Terwijl Anna-Maria rustig lag te slapen naast mij, was de rest nog zeer actief aan het zingen en babbelen (geloof mij, waar ze de energie vandaan halen, geen idee). Maar het belangrijkste van alles: iedereen had een prachtige, deugddoende en unieke dag achter de rug. Ik kon even goed gezegd hebben dat ik het geld aan kleren voor mijzelf uitgaf, maar geloof mij, de glimlach van deze kinderen is mij meer waard dan eender welk kledingsstuk, juweel of sjaal dat ik hier zou kunnen kopen. Dit was mijn eerste uitstap, maar verre van mijn laatste!  

Nele en Leske, twee uberheldinnen!

"Uit het oog, uit het hart."

Het is een mooi gezegde maar het is ook de harde waarheid. Eenmaal je uit het zicht bent, vergeten mensen vaak het contact te behouden. Maar gelukkig bestaan hier ook uitzonderingen op. Mijn officiële heldinnen van deze week zijn dan ook Leske en Nele!

Deze ochtend ging ik naar het gemeentehuis om de post van de hogar af te gaan halen. Altijd spannend om dit te doen, want stiekem is brieven krijgen toch supertof (net iets toffer dan gewoon een mailtje). Maar vermits ik met de meeste mensen contact hou via mail, verwacht ik er nooit iets van. Deze ochtend was er echter een pakje bij en daar stond mijn naam op! Ik heb de man van de post nog net niet gekust. Ik was superblij om mijn naam te lezen. Aan het geschrift merkte ik dat het van Nele was, maar de inhoud was nog om te ontdekken.

Snel naar mijn kamer gespurd om alles open te doen. Het bleek een kadootje te zijn van Nele en Leske. Wat zat erin hoor ik je al zeggen? Twee supertoffe brieven, een zelfgemaakt kaartje (mét kromme foto...), een hippe bellenblaas, oorbellen, een armband en een handig minihaarborsteltje (ideaal voor mijn haar want het is nog altijd kort).

Mijn week is echt gemaakt. Ik was al heel blij geweest moesten het gewoon de briefjes zijn, de kadootjes die erbij zijn maken het gewoon ubersubliem! Vanuit de bodem van mijn hart, een welgemeende dank je wel! Mijn glimlach vandaag staat op maximum dankzij jullie twee! Kadootjes in België krijgen is één ding, kadootjes hier krijgen wordt beschouwd als een ware uitdaging en dus meteen een héél goede daad! :-)

Nele en Leske, jullie zijn echt awesome!