Vrijwillig die ellendige steekbeesten opnieuw opzoeken, je moet er maar stom genoeg voor zijn of genoeg voor over hebben. Heftig, intensief, jeukend, spelend en lachend, zo hebben we deze week in Nueva Unión doorgebracht! Zijn we moe en staan we vol muggenbeten? Wees daar maar zeker van! Maar op ieder kind stond iedere dag een glimlach en dat maakt het allemaal wel de moeite waard!
Na een bewogen busrit, werd ik zaterdagnamiddag herenigd met Yvo en Marita en leerde ik ook de rest van het gezelschap kennen, 4 supersympathieke Belgen, Marleen, Nicole, Louis en Joke! Joke en Marleen zijn meters van twee kindjes van Nueva Union en wilden hun metekindjes wel eens ontmoeten. Op naar Nueva Unión dus!
Na een gezellig avondmaal en een deugddoend dutje vertrokken we de dag erop samen naar Nueva Union om daar voor een volledige verrassing te komen staan: een vrijwel koninklijk onthaal! Ik voelde mij als een prinsesje die dag... Zoveel ballonnetjes, klappende handjes, vreugdekreetjes, onbeschrijflijk hoe we daar ontvangen werden. We werden niet alleen onthaald, maar er was een heel programma voorzien vol optredens, kadootjes en zelfs een superlekkere maaltijd! Ik zeg het je, iedereen van ons viel van de ene verrassing in de andere.
Stiekem was ik wel een populaire madam! Wel hip! Nu, het feit dat ik, buiten Yvo en Marita, de enig Spaanssprekende gast was, had daar ook wel mee te maken! Maar toch, een leuk gevoel zoveel kinderen rond je te hebben!
Voor Marita en Yvo was het een superspeciale dag, niet enkel om heel het dorp te zien, maar ook omdat hun kindertuin officieel werd ingehuldigd! Die fles sloegen ze maar al te graag kapot (toch zonde van de alcohol, vond Yvo).
Stiekem was ik ook wel een populaire madam! Nu, het feit dat ik, buiten Yvo en Marita, de enige Spaanssprekende was, had daar misschien ook wel mee te maken, maar toch, tof om geliked te zijn!
De tweede dag in Nueva Unión bestond uit een uitstapje naar het zwembad, hét evenement van het jaar. Voor mij was het evenement daar geraken! Echt veevervoer zouden wij denken, maar dat is de normaalste zaak van de wereld hier. De foto legt alles uit, woorden zijn teveel, toch? Kan je je indenken dat je zo een anderhalf uurtje moet rechtstaan met de volle wind in je gezicht. Het verbaast dan ook niemand dat er standaard zakjes werden meegenomen voor zieke kinderen.
De positieve kant? Het goede uitzicht!
Zoals ik al zei, deze uitstap was hét evenement voor de kinderen. Denkende dat ze straatarm zijn en nauwelijks rondkomen, is een luxueus zwembad niet echt binnen hun normale opties. Dankzij de broer van Yvo, hadden we het hele dorp kunnen trakteren op een superhippe en fun dag! Er is geen enkel kind op wiens gezicht geen glimlach stond. Ongelooflijk mooi was deze dag!
De woensdag zijn de meters en peters dan vertrokken en hadden we het fort voor ons alleen! Eén zottekot, dat kan ik je garanderen! Als goede animatrice ben ik dan ook in actie geschoten om deze kinderen een goede drietal dagen te bezorgen en ik moet zeggen,dat is mij vrij goed gelukt! Wat hebben we gedaan? Kaartjes voor de meters en peters gemaakt, prinsessenhoedjes en armbandjes, fruitsatés en natuurlijk ook een zwembadje (aka kanaaltje) geplaceerd!
Zelfs de kleintjes deden mee (met hulp van hun zussen natuurlijk) en geef toe, het resultaat mocht er wezen! Een klein hoopje om richting België te sturen!
De lieftallige prinsessenhoedjes, stoere tovenaarshoeden voor de mannen!
En dan nog de fruitsatés. Deze activiteit was speciaal voor de grootsten en fier dat ze waren dat ze eindelijk eens iets aparts mochten doen! Gewoon het feit dat de kleinsten buiten moesten wachten, deed al een glimlach verschijnen op hun gezichten.
Het gezellige kanaaltje! Erin springen deed stiekem wel deugd met deze enorme hitte!
Kortom, ik heb mij enorm goed geamuseerd deze week, maar ben dan ook stikop. De kinderen zijn geweldig, lief, respectvol en datzelfde geldt voor de ouders, zowel mama als papa. Deze gemeenschap is echt een gemeenschap en ze willen vooruit. Dat is iets wat zeker niet evident is in deze landen. De mensen hebben misschien geen ipod, computer en andere nieuwigheden, maar ze zijn gelukkig en dat is meer dan dat er van ons verwende Belgen kan gezegd worden. Voor al deze mensen heb ik maar 1 woord dat alles samenvat wat ik deze week beleefd heb en dat is respect: respect voor wat ze doen, wie ze zijn en hoe ze leven!
Had reeds gelezen dat er een verslag zou volgen maar hoe jij dit doet is echt ongelooflijk prachtig. Je bent als een echte zon voor hen al is de echte zon daar ook van de partij de warmte en liefde die jij schenkt is onbetaalbaar en zal men nooit vergeten. Hartelijk voor jouw inzet liefde en alles wat jij ook maar doet. Je bent een wonderbaarlijke vrouw. Het ga je goed. Hopelijk tot eens in België. Erich en Roos.
BeantwoordenVerwijderenHet blijven mooie verhalen en verslagen om te lezen.... wat kan ze toch mooi schrijven onze prachtige en lieve dochter
BeantwoordenVerwijderen