Tetris, de verkeerversie 2.0

Hoe kan je het verkeer omschrijven in Piura? Chaotisch, druk, gevaarlijk en dus in essentie, compleet geschift. Wie in België zich opjaagt aan een chauffeur die geen voorrang van rechts verleent, geloof mij: dat is hier het minste van je problemen!

Ok, het verkeer, wat is dat precies? 

In België heeft vrijwel iedereen een auto. Hier is dat verre van het geval want zelf een auto hebben wordt geschouwd als een grote luxe en is dus enkel bestemd voor de rijkere laag van de bevolking. De meerderheid van de mensen verplaatst zich via het openbaar vervoer.

De Lijn for dummies

Optie 1: een mototaxi. Dit zijn omgebouwde scooters waarin achterin een zitbankje is gemaakt voor de passagiers. Positief? Ze zijn goedkoper dan taxi's. Negatief? Na 20u zijn deze te gevaarlijk om nog te nemen en moet je je beperken tot het nemen van een echte taxi. Ze stinken ook behoorlijk (uitlaat). Twijfel? De vloer van een mototaxi is juist een powerplate of een vibrator met XXL-duracellbatterijen. Supergrappig, want je voeten gaan er serieus van kietelen van het bibberen. Grappig? Soms hangen ze met touwen bijeen, maar rijden doen ze. Een autokeuring? Geen enkel mototaxi zou nog mogen rondrijden.

Optie 2: een gewone taxi. Op de foto zie je gele taxi's, maar eigenlijk kan iedereen zijn auto omvormen tot een taxi. De meeste zijn officiële, maar dit is verre van het geval. Je vindt ze óveral. Ik denk dat er meer taxi's rondhuppelen dan private voertuigen. Beeld je ook absoluut geen auto in die goedgekeurd is door een Belgische autokeuring, soms zijn ze echt krakkemikkig, maar het maakt het avontuur enkel des te groter!

Optie 3: de combi of de Belgische lijnbussen. Deze busjes zijn absoluut geen grote bussen, maar eerder minivans die je overal in het Piuraanse landschap ziet verschijnen. Hoe weet je welke bus je moet nemen? Twee opties. 1) Bovenaan hebben ze een bord waarop staat waar ze naartoe gaan, nummers en dergelijke hebben ze niet. 2) In elke bus heb je een chauffeur en een assistent. Deze assistent hangt de hele tijd met zijn hoofd uit het raam, zoals een halve hond, en schreeuwt/fluit de hele tijd naar waar zijn bus gaat (met hoofdpijn van mijn kant als gevolg).

De binnenkant van één va de busjes. Je ziet het, niet echt autokeuringapproved...

De uit het raam hangende man aan de rechterkant, fluiten, schreeuwen en maar handgebaartjes maken.

Optie 4: een moto. Iedere Peruaan die zich een moto kan veroorloven, doet dit. Maar nogmaals, de staat waarin deze motor zich in bevindt, is een heel ander geval. Ik gok dat, om de kosten van de motor te kunnen dragen, bieden ze deze motor aan als taxi. Versta het niet verkeerd, niet iedereen mag ermee rijden. Nee, de chauffeur zit vooraan en jij als passagier achteraan. Maar vermits ik dat iets teveel persoonlijk contact vind én de meeste zonder helm rijden, vind ik dit levensgevaarlijk om te doen, nog nooit gedaan en zal dit dus ook niet doen.

Toetertetris, de verkeerseditie

Regels, snelheidsbeperkingen, volle witte lijnen, rijstroken, who gives a shit about this? Ik zou nooit in mijn dierbare leven in Piura rondrijden. Als er een verkeersregel is, gegarandeerd dat deze niet gerespecteerd wordt. Hoe de Peruanen het flikken accidenten te voorkomen, geen idee, maar ze zijn diehardbestuurders. Ik heb tot nu toe weinig accidenten zien gebeuren. Ik denk dus dat de theorie is alert te zijn in het verkeer en dat zijn ze wel degelijk! 

Het tetriseffect! Orde en netheid, twee dingen die Peruanen in het verkeer niet kennen. Als je bij een rood licht staat, staat de helft al midden op de weg, gas te geven en ze staan ook niet netjes naast elkaar, maar echt in elkaar geschoven zoals een tetrisspel. Ook tijdens het rijden slingeren ze tussen de rijvakken (hoewel je dat niet eens rijvakken kan noemen) en steken ze hun hand uit om aan te tonen dat ze naar links of rechts gaan (pinkers, who needs them?). Alles zolang ze maar snel vooruitgaan.

De toeter, dé beste vriend van de Peruaanse chauffeur. Verschrikkelijk, om ieder klein ding claxoneren ze hier. Buiten het claxoneren om accidenten te voorkomen (voetgangers die overlopen, een auto die niet vertrekt bij groen licht, ...), claxoneren ook taxi's, mototaxi's en combi's om klanten te lokken. Combineer dat allemaal en je hebt een openluchtdiscotheek waar je iedere dag door moet lopen. Wat wel grappig is, is dat ze verschillende types van claxons hebben. Dé grappigste is absoluut de claxon die het geluid maakt alsof je naar een knappe meid fluit. 

Eén ding is zeker, eenmaal terug in mijn (ons) Corsake en in het Belgisch verkeer, ga ik mij nog nooit zo veilig en relaxed gevoeld hebben. Kleine details in het verkeer wat ik mij voordien in opjaagde, zijn nu foetsie. Kijk nu al uit naar mijn eerste Belgische, rustige autorit!