All by myself… again…

Zo drie weken, die vliegen toch om voor je het weet. Goed gezelschap, warme douches en iedere dag verse handdoeken, die tijd is ook weer voorbij spijtig genoeg. De komende drie maanden gaan we terug naar de realiteit van koud water, tropische temperaturen, handwas en het werk. Maar eerst, hoe verliep de laatste week nog?

Back to civilization!

Zo 4 dagen zonder internet en gsm, je zou bijna afkickverschijnselen krijgen. Ik zeg bijna, want zo erg was het nu ook weer niet. Het had wel iets: excursies maken, een boekje lezen en dan maar gapen naar de beesten die op je raam zitten en buiten (en soms binnen) rondvliegen. Een hele ervaring die na 4 dagen ten einde kwam om plaats te maken voor 21^ste eeuwse, Peruaanse beschaving. Waar ging de reis deze keer naartoe? Cusco!

Cusco is geen slechte stad, maar een hoop commerciëler dan het noorden waar we vanaf kwamen. Wat vond ik het positieve eraan? Archeologische Inca-sites. Voor een romanist als ikzelf, is dat subliem! De reis ging richting de Heilige Incavallei waar we verschillende plaatsen gingen bezoeken: één voor één plaatsen van Incatempels en andere heiligdommen. Mijn leerlingen gaan daar later nog van afzien, al die informatie van de Inca’s!  

Bienvenidos al Valle Sagrado:

Deze vallei noemt de Heilige Vallei van de Inca's niet omwille van de stapels goud en zilver, maar wel omwille van de vruchtbaarheid van de gronden. Deze gronden worden bewerkt tot op de dag van vandaag. Welke producten? Maïs en aardappelen. Dit wil echter niet zeggen dat de mensen die hier wonen rijk zijn, integendeel zelfs. De ossen zijn de plaatselijke tractoren en de huisjes zijn nog à la Bokrijkstijl, lemen hutjes die vaak kleiner zijn dan mijn tuinhuisje (en mijn tuinhuisje ziet er vaak mooier uit dan hun huis). Confronterend, maar belangrijk! Peru is nu eenmaal geen rijk land, hoewel dat misschien wel zo lijkt door het toerisme. Let's face it mensen, kom eens uit die bubbel van illusie. Mensen hier zullen nooit het leven hebben dat wij hebben in België en wij klagen meer als hen. Schandalig op sommige momenten!

Welcome to Sacsayhuamán, de tempel voor de god van de bliksem! Let op de zigzagmuren die bliksem uitdrukten. Een plaats die de Spanjaarden gebruikten als burcht. Logisch, gezien de ligging!

De ligging van Sacsayhuáman, bovenop een heuvel met een prachtig uitzicht op Cusco. Je zou er voor minder een burcht van maken!

Even terzijde, deze stenen naast mama zijn in 1 stuk, gedragen door de Inca's. Ik zeg het je, spieren dat die mannen gehad hebben...

Een andere site, genaamd Tambomachay, een plaats waar het water vereerd wordt. Archeologen vragen zich tot de dag van vandaag af vanwaar het water komt. De tempel afbreken is geen optie, dus het zal voor altijd een mysterie blijven gok ik. Wel tof. Oh ja, van dit water wordt het bier Cusqueña gemaakt. Zogezegd zou dit water je jong houden. Hét ideale excuus om bier te gaan drinken, geef nu zelf toe!

Ohja, in de voormiddag hebben we in Cusco nog de plaatselijke markt bezocht, een markt waar mama weer van de ene verbazing in de andere viel. Zo lagen er hele varkens te koop, maar ook de testikels en de neus van de stier (waarvoor die gebruikt wordt, geen idee…). Oh, wist je trouwens dat ze met de hoeven van de stier, de poten dus, roomsoep maken die blijkbaar goed is voor gewrichten en beenderen? Of ik deze wel wil eten, is maar de vraag…

De dag erna gingen we iets dieper in de Heilige Vallei: een bezoek aan Pisac en Ollaytantambo. Deze had ik met Erwin ook al bezocht, dus voor mij niet nieuw, maar wel voor mama. Bovendien kan je altijd iets nieuws leren. Zo heb ik die dag geleerd dat onder de oude Incaterrassen van Pisac nog altijd een actief werkend ondergronds irrigatiesysteem zit. Zo moeten ze regelmatig de terrassen schoonmaken van onkruid en ook het gras kortwieken, omdat het anders een halve jungle wordt en de terrassen vernield worden.

Via Ollaytantambo zijn we beland in Aguas Calientes, het dorpje aan de voet van de Machu Picchu, hét hoogtepunt van deze reis! Met een lange broek, tshirt en een trui gingen we richting de o zo beroemde berg die erom bekend staat ieder moment van temperatuur te veranderen. We waren maw voorbereid op regen en wolken die het zicht zouden verpesten, maar dit was verre van het geval. 100% zon en mooi weer, met verbrande schouders als gevolg (want natuurlijk denk je op zo een momenten niet aan om zonnecrème mee te nemen).

Voor mij was de Machu Picchu niet nieuw, maar wel voor mama. Technisch gezien was het bezoek ook nieuw voor mij. Met Erwin heb ik vorige maande Huayna Picchu gedaan. Gevolg daarvan was dat we zo moe waren dat ze Machu Picchu zelf niet meer bezocht hebben met gids. Dus de informatie was volledig nieuw, weeral iets bijgeleerd! Mama vond het prachtig, enkel de trappen waren niet altijd leuk. Maar de gids deed het op een rustig tempo en dus zelfs dat lukte! Onderschat die Inca’s niet, een serieuze conditie hebben die mensen gehad, dat kan ik je garanderen!

Jaja mensen, daar hebben Erwin en ik gestaan een maand geleden! De alombekende Huayna Picchu. Het lijkt een klein bergje, maar dit is het verre van. Een hele uitdaging, maar meer als de moeite waard!

Het stempeltje mocht natuurlijk niet ontbreken! Voor mij een tweede, maar voor mama het allereerste stempeltje in haar gloednieuw paspoort! En blij dat ze was!

Die avond hebben we afgesloten in een restaurant uitgebaat door een Fransman en wat vonden we daar? Een Chouffeke, Duvel, Maredsous en zelfs Delirium, een mini-, maar (voor mij) toch maxicollectie van Belgische bieren (denkende dat ik die bieren in geen 9 maanden heb gezien). Spijtig genoeg waren het lege flesjes en kon ik dus geen Chouffeke krijgen. Maar dat maken we eenmaal thuis zeker en vast terug goed!

The final touches:

De dag erna vertrokken we met de trein terug richting Cusco om dan met het vliegtuig richting Lima te trekken en daar begon de miserie, de valiezen! Drie valiezen, totaal van 69 kilo, een hele uitdaging. Alles werd op het kingsize (lees goed!) bed gelegd, nauwkeurig bekeken en vervolgens in een van de valiezen gepropt. Nu, mijn gele valies was XL, dus naar plaats toe kwam dat dik in orde. Zonder enig probleem werd alles in de valies gestopt. Hoeveel alles woog dat zou moeten wachten tot op de luchthaven! Maar, wonder boven wonder: 22.0 en 22.5 kg! Al zeg ik het zelf, een supergoed afsluiter van de reis!

Het was een zalige reis! Alles was perfect in orde, van hotels tot excursies! Als ik 1 ding kan aanraden: ooit het plan om naar Peru te reizen en geen idee hoe eraan te beginnen? Gewoon Laura van Infoperu contacteren: ze regelt alles tot in de kleinste puntjes! Superzalig! Ik ga relaxed, maar toch moe, terug richting Piura. Morgen een dagje bed, zaterdag al opnieuw werken! Maar we hebben veel ideeën en bijzonder veel energie! Dus bring it on!