Trujillo, a colonial wonder!

Niet alles op mijn blog moeten harde realiteitsverhalen zijn. Af en toe mag er ook wel eens een positieve noot zijn en die komt er dus nu!

Een tijdje geleden heb ik met Erwin een maand gereisd, maar al snel kwam ik tot de conclusie dat die reis echt low-budget was. Het voordeel van reizen met mama? Luxe! Zo hadden we de bus van Cruz del Sur genomen in Lima, VIP-style: een persoonlijk tv-schermpje (muziek, internet, films,...), eten, drinken wanneer je wilde, kussentje en dekentje. Ik heb echt een goede busreis gehad, amai nog niet. Geslapen heb ik niet, puur omdat ik de filmcollectie wilde bekijken!

Onze eerste stop na Lima: Trujillo. Officieel het mooiste marktplein dat ik  heb gezien: vol kleurtjes, mooie koloniale gebouwen, bloemen, ... De eerste plaza de armas die mij echt betoverd heeft.

Zo een eerste stad bezoeken, dat moest natuurlijk gevierd worden. Mama die de pisco probeert in cocktailvorm en ik die mij beperk tot een heerlijk Mexicaans biertje. Combineer dat met een heerlijke, simpele maaltijd en je hebt een geslaagde avond. De dagen erna gingen gespendeerd worden op archeologische sites: de nerd in mij kwam naar boven! Ik zou en moest cultuur opdoen tijdens deze reis. Kan je nu al zeggen: mission accomplished!

Onderweg naar de archeologische site, reed de bus een goed uur doorheen rietvelden. Een ongelooflijk mooi uitzicht en we hebben ook meteen geleerd hoe ze deze stokken verwerken tot rietsuiker. Wist je dat de rietstokken verbrand worden omdat ze enkel de stok nodig hebben en niet de bladeren? Het moet niet een en al dode mensen zijn, al zeg ik het zelf.

Aangekomen op de site van de dode mensen! Eerst werd natuurlijk het museum gedaan met allerlei keramieke potten, juwelen, maar daarna schakelden we over op de site zelf waarbij graven en tempels aan de horizon verschenen. Onderstaande foto´s tonen zo een tempel of een huaca. Ik hoor je al zeggen, dat is een berg zand... Jullie hebben 100% gelijk. Uitleg? De tempels liggen verborgen onder de hoop zand, omdat er geen fondsen zijn om deze op te graven, laten ze het zand erop liggen om alles te kunnen bewaren.  Toch slimme mensen, die Peruanen!

Dag twee van de archeologische sites in Trujillo: Huaca del Sol y de la Luna of de Zonne - en de Maantempel! Deze gebouwen zijn ook zandhopen. De Maantempel is (deels) opgegraven, de Zonnetempel ligt nog volledig bedolven. De foto hieronder is genomen in de Maantempel, vanop het niveau waar vroeger het gewone volk stond. Bovenop de muur stonden de priester en de persoon die geofferd werd. Ja, menselijke offers ten tijde van de Mochi´s waren een traditie. 

Dag 2, op naar het volgend archeologisch complex: de ruïnes van Chan Chan. Chan Chan is een stad die bestaat uit een 9tal paleizen waarvan er eentje bezocht kan worden en de andere 8 nog bedolven zijn om ze te beschermen. Het paleis? Een gigantisch doolhof dat ongelooflijk goed bewaard is gebleven. Van muurtekeningen tot grote ceremoniële pleinen, een prachtige site om te bezoeken! Wat is de foto hieronder? Werkruimtes in het paleis waarvan de muren opgebouwd zijn uit visnetmotieven (chan Chan ligt vlak langst de oceaan)

Laatste stop in Trujillo: Huanchaco, een klein vissersdorpje waar de jongeren naartoe gaan voor het strand en de prachtige oceaan. Op de foto zie je de vissersboten waar de vissers iedere ochtend en namiddag mee gaan vissen. Zijzelf zitten op het voorste gedeelte van de boot, de netten en de vis leggen ze in het gat. De punt vooraan dient om de golven te breken. En dan te denken dat wij vissersboten hebben die tonnen wegen... Leve de simpliciteit!