Promotie vanaf week 1!

Een eerste week is altijd moeilijk, of je nu naar een nieuwe school gaat of in mijn geval, een andere wereld gaat bezoeken.De kans dat je geaccepteerd wordt, is klein en de kans op oncomfortabele momenten is zeer groot. Klinkt allemaal niet zo positief, want je moet uiteindelijk nog wennen. Maar ik kan met veel plezier zeggen dat dit alles niet op mijn situatie slaat!

Chilenen zijn dan misschien traag en ze hebben raar eten, maar ze zijn wel ongelooflijk gastvrij, extravert en zalig om mee om te gaan. Ze stellen geen vragen, ze hebben geen vooroordelen, ze leren je gewoon kennen. Michèle haar raad heb ik opgevolgd en ik heb mij niet opgesloten op mijn kamer. Ik ben in beide huisjes telkens geweest, avondeten, lunch, ontbijt, ... Gevolg? Complete acceptatie!

Het is zelf al zover gekomen dat ik promotie heb gemaakt! Ik ben mama geworden van 6 kindjes! Eer je dit snapt, moet ik misschien eerst het systeem uitleggen van de Hogar:

De Hogar is een instelling voor kinderen (jongens en meisjes) van een jaar of 4 ongeveer tot ergens in de 20 (tot ze zijn afgestudeerd). Het zijn kinderen die geplaatst zijn door het gerecht omwille van problemen in hun thuissituatie (mishandeling, armoede, ...). De hogar zelf bestaat uit verschillende huisjes en in die huisjes zitten telkens een 15tal kinderen. Aan het 'hoofd' van ieder huisje staat 1 tía die de rol opneemt van mama: ze zorgt voor de kinderen 24 uur op 24, 7 dagen op 7. Het is dus meer als een voltijdse baan. De kinderen van 1 huisje leven echt samen: ze doen alles samen (de was, het huishouden, eten, ...).

Als vrijwilliger spring je normaal bij waar nodig: je gaat eten in elk huisje, je speelt met de kinderen, je vervangt tia's waar nodig, etc. I.p.v. dat te doen, krijg ik promotie en dat op mijn derde dag hier. Ik ben gepromoveerd tot tía voor 2 weken. Voorlopig wil dat zeggen dat ik verantwoordelijk ben voor 6 kindjes, ik ben vervangmama voor 2 weken totdat de echte tía terugkomt. Geloof het of niet, dat is een enorme verantwoordelijkheid. Ik ken de regels nog niet fatsoenlijk, de kindjes ken ik nauwelijks en dat allemaal gemixt met een leven waarin ik 24uur per dag een compleet andere taal spreek. Een ware uitdaging!

Mijn casita (iedereen buiten Sara die de foto neemt): Magda(lena), Macarena, Maria de Los Angeles, Alondra en Estrella!

De twee oudste en mijn persoonlijke assistenten!

Maar we maken er het beste van, zoals altijd :) Tot nu toe voelt het nog aan als een cmkamp waar ik als moni meega en mij supergoed amuseer. Vanaf volgende week begin ik met cmdansen aan te leren, knutselen en bakken. Want... volgende week vrijdag is het feest. Tía Paula (awesome madam!) viert haar verjaardag en dat moeten we voorbereiden. Met mijn huisje gaan we een piñata maken (shh, dit is nog een geheim) en allerlei versieringen. Ook ga ik, speciaal voor de gelegenheid, nagerechten maken die op het feest kunnen gegeten worden door de kinderen. Allemaal dingen die de kindjes nog niet kennen en natuurlijk gaan ze mij allemaal helpen. Wat wordt het? Brownies, zandkoekjes en cupcakes! Kan niet mislopen!